Nog voordat het goed en wel begon te vriezen, zei ik al dat ik deze winter écht het natuurijs op wilde gaan, als het eindelijk weer eens zo ver zou komen. Ookal zou ik er vrij voor moeten nemen. En wat een geluk hadden we afgelopen weekend. Het meest prachtige winterweer, ijskoud met de winterzon aan de mooie blauwe lucht, en dat het héle weekend lang. En het allermooiste van alles: ER WERD GESCHAATST!
Zaterdag hoorde ik al dat er schaatsers waren op een plas hier in de omgeving. Zondagochtend ben ik het gelijk zelf gaan checken: zou het echt kunnen…? Volop auto’s op de parkeerplaats. Ohh, als zo maar niet zou blijken dat iedereen beteuterd langs de kant stond, met hooguit een voetje op het ijs. Maar ik kon mijn geluk niet op: volop mensen op het ijs! Al dan niet wiebelend omdat het voor de meesten al zoveel jaren geleden is. Mensen die hun kinderen lieten kennismaken met deze prachtige Hollandse wintertraditie. De échte liefhebbers die, vaak alleen, gestaag hun rondjes schaatsten op de noren.
Hollands DNA
Ik was eerst ook maar alleen, maar kon het niet laten om alvast even de ijzers onder te binden om het gevoel zelf weer te ervaren. En dat geluid… prachtig. Ik heb geen idee waar die voorliefde voor ijs vandaan komt (ik ben verder nogal een zomermens) maar het heeft een gigantische aantrekkingskracht op me. Het glijden, zwieren en zoeven geeft me denk ik een gevoel van vrijheid. En natuurijs is sowieso erg bijzonder. Zeker in Nederland, waar we dit maar zo zelden meemaken.
Ik vind het prachtig om te zien hoe veel mensen aangetrokken worden door de mooie ultieme Hollandse plaatje. Het zit toch echt in ons bloed. Hoe hard de schaatsbond ook roept dat het ijs eigenlijk nog niet veilig genoeg is: de schaatskoorts slaat gelijk toe, en we trekken massaal naar het water toe. ’s Middags hebben we heerlijk samen rondjes gereden over het Zwarte Ven in Strijbeek. Het was druk op en bij het ijs, vooral op het voorste deel, waar de niet zo geoefende schaatsers voorzichtig rechtop probeerden te blijven en ook langs het ijs veel wandelaars een kijkje kwamen nemen. Binnen blijven zitten was geen optie dit weekend. Super om te zien dat zoveel mensen dan ineens buiten actief zijn. Dat zouden we met z’n allen veel vaker moeten doen!
Ik heb er in ieder geval met volle teugen van genoten. Wie weet hoe lang het nu weer niet kan. Grijp het moment!
Lovin’ the ice <3
Foto’s: Recreatieplas bij ’t Zand, Alphen (Noord-Brabant)
“Maar schaatste jij niet sowieso al?”
Mensen die mij al langer kennen, weten dat ik intussen alweer een aantal jaar bezig ben met kunstschaatsen. De laatste paar seizoenen stond ik zelfs twee keer per week op de ijsbaan, en heb ik een jaartje mee getraind met het synchroonschaatsteam, waardoor ik veel harder vooruit ging. Ondanks dat ik pas ben begonnen met kunstschaatsen toen ik al werkte, heb ik de laatste paar jaar toch al leren springen en voorzichtige pirouettes draaien. Een fantastische sport. Schitterend om te zien, maar het voélt ook echt geweldig om te doen. Toch weer die vrijheid. De combinatie van kracht (het is veel intensiever dan je zou denken) en sierlijkheid. De snelheid en de vloeiende bewegingen. Terwijl ik dit schrijf, vraag ik me gelijk weer af waarom ik dit seizoen ookalweer niet op de baan sta?
Door mijn hardloopdoelen in het najaar, het klussen en verhuizen zou ik de eerste helft van het seizoen jammergenoeg al zoveel lessen missen, dat ik er voor heb gekozen om dit jaar een keertje over te slaan. Met pijn in mijn hart, maar het heeft ook voordelen: deze winter kan ik gewoon blijven hardlopen (dat zet ik normaal tijdens het schaatsseizoen altijd op een lager pitje, aangezien anders mijn knieën gaan protesteren) en ik heb crossfit weer opgepakt, dus ik ga aan mijn kracht en snelheid werken.
Voor één dagje kon ik mijn loopschoenen ruilen voor mijn schaatsen! Alleen al zo rondlopen maakte me ontzettend blij 🙂
Dikke kans dat ik volgend seizoen de ijzers weer onder bind, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En dat voor een koukleum als ik. Maar dat gevoel van zwierezwaaien over die baan… daar kan zelfs het gevoel van een runners high niet tegenop 🙂
Wie houdt er nog meer zo van die Hollandse wintertaferelen? Heb je er afgelopen weekend ook van geprofiteerd, nu het kon?
