Met nog ruim 10 weken te gaan ben ik intussen al een paar weken op weg met een trainingsschema voor de halve marathon, die ik (hoe leuk!) in Disneyland Parijs ga lopen.
Het trainen met een schema helpt mij heel goed om direct mijn focus te veranderen. Als het op het schema staat, laat ik me veel minder afleiden en verzin ik geen excuses. Van de fase in het voorjaar die je ‘aanmodderend opbouwen’ zou kunnen noemen (‘opbouwend aanmodderen’ kan ook ;)) ging ik direct in structurele en serieuze modus: werk aan de winkel.
Uit de comfortzone!
In 2015 heb ik de hele marathon gelopen, waardoor de halve nu als een eitje voelt. Voor de afstand hoef ik in elk geval niet bang te zijn: ik weet dat mijn lijf het kan, en ik merk ook echt aan het gemak waarmee ik dit voorjaar het lopen weer op kon pakken dat ik veel kilometers in de benen heb. Bovendien heb ik in 2014 ook de halve al eens gelopen. Maar dat is meteen ook het lastige: dit keer heb ik natuurlijk een tijd te verbeteren. En dat is allesbehalve makkelijk voor die marathonbenen.
Vorig jaar schreef ik ook al eens een stukje over de marathon mindset. Trainen voor een marathon is voor een heel belangrijk deel een mentaal spel. Maar qua hardlopen is het eigenlijk heel ‘safe’. Lekker binnen je comfortzone, vooral niet te snel. En al helemaal die eerste keer niet: dan draait het om uitlopen. En dat had ik in 2014 met die eerste halve ook gedaan. Een ontzettend snelle loper was ik toch al niet, maar na 2 jaar zonder focus op snelheid voel ik me helemaal een slakje.
Vooruitgang
Vergeet de marathon mindset dus… Tijd voor de tweede halve marathon, en voor het eerst op zo’n lange afstand mijn tijd verbeteren. En omdat ik die eerste keer in 2014 –waarschijnlijk door de adrenaline- ook nog eens sneller had gelopen dan ik had verwacht, ligt mijn lat nu extra hoog. Dat betekent dus afzien… want de enige manier om beter te worden, is door mezelf te pushen. Nog 10 weken lang. Maar ik ben er ook al 6 bezig, en het gaat me niet hard genoeg. Ik begon het al wat benauwd te krijgen. Waarom krijg ik dat tempo er nou niet in? Is mijn doel wel realistisch?
Net nu dit andere mentale spelletje begint, merk ik de deze week ineens dat ik een sprongetje heb gemaakt. Toch eindelijk wat vooruitgang. Zoals ik gisteren 5km op tempo liep, hoef ik het alleen nog maar ‘even’ vier keer zo lang vol te houden. Moet kunnen, toch? 😉 Ik mag in elk geval van mezelf mijn doel nu nog niet bijstellen. Gelukkig heb ik nog meer dan genoeg snelle loopjes op het trainingsschema gezet. En dan doe ik die. No way back!
