Ooit… toen kinderen hier nog de baas waren
Ooit… toen ik hier als 7-jarig meisje voor het eerst kwam
Ooit… toen mijn zusje doodsbang was voor Rak de Reiger
Ooit… toen we ’s morgens wakker werden met Jean d’Orange en Dame Grandeur op Kindernet
Ooit… was hier het Land van Ooit.
En nu… kun je hier wandelen door wat ooit een pretpark was. Sinds een paar jaar is het natuurgebied waar het voormalige pretpark was gevestigd officieel geopend voor publiek onder de naam ‘Poort van Heusden’. Van zonsopgang tot zonsondergang mag je je vrij begeven over de paden en lanen rond kasteel D’Oultremont, beter bekend als het Roze Kasteel. Naast het kasteel herinnert eigenlijk alleen de hofvijver met de soldaten, of wat daar nog van over is, aan dit oude tijdperk.
Wie zich het park nog een beetje kan herinneren, ziet nog een paar kleine details rond het kasteel, zoals het openluchttheatertje van Sap de Aardwortel en het oude treinbaantje van de Luie Lakei. Verderop in het gebied nog een geasfalteerd stukje hier, een pilaartje of oud muurtje daar. Het laantje van 1000 stappen. Het grote grasveld dat een herinnering oproept aan de riddershows. Een circel op de grond, waar vroeger een bordje bij stond dat de hemel op dit punt op zijn hoogst was. Voor de rest is het vooral nog dit soort fantasie die resteert. Fantazie en Fantazoe, zoals Kloontje het Reuzenkind zou zeggen. Dankzij een klein zusje die de televisieseries tot in den treure bleef herhalen, staat dat voor altijd in mijn herinnering gegrift.
We Googelden de plattegrond om een beetje een beeld te krijgen van waar we liepen. Want er moest toch ook nog ergens een Reuzenland zijn geweest? Daar blijk je nu je auto te parkeren als je het park bezoekt. Van de vier reuzen, met de namen Dan, Toen, Ooit en Nu, vind je reus Dan nog altijd in Mini Mundi in Middelburg als blikvanger en mascotte terug.
Het gebied is niet super speciaal om te zien, ik had als pretparkmeisje toch gehoopt op meer nostalgische restjes aan de vergane glorie. Maar de gedachte dat hier tot 2007 duizenden mensen per dag werden vermaakt blijft toch wel bizar. Het is een leuke wandeling om te combineren met koffie en appeltaart in het vestingstadje Heusden, een stukje verderop aan de andere kant van de snelweg. Prima voor iemand zoals ik, die niet zo heel erg is van het ‘wandelen om het wandelen’ maar er wel graag op uittrekt om dingen te ontdekken.
